Historia Kostrzyna

Spis treści

• Historia Kostrzyna
• Początki miejscowości
• Czasy Jana z Kostrzyna
• Burzliwe dzieje
• Rozwój miasta
• Zagłada miasta
• Okres powojenny
• Wszystkie strony

Nazwa Kostrzyn wywodzi się ze słowiańskiej nazwy Cozsterine. Wśród językoznawców przeważa pogląd, że nazwa ta ma pochodzenie topograficzne. Bezpośrednio wiąże się z charakterem terenu, na którym powstały zaczątki miasta. Obszar wysoczyznowy otoczony korytami Odry i Warty, podmokłymi terenami - bagnami, rozlewiskami - oraz staropolskie znaczenie wyrazu kostrzyca, kostrzewa, kostropaty, najbardziej przekonuje do wiązania nazwy Kostrzyn z nazwą topograficzną.

Po raz pierwszy pojawiła się w liście wystosowanym przez stronę polską do Templariuszy w roku 1232.

Ego laurentius miseratione dibina lubucensis Episcopus notumfacio presentibus et futueis presentem paginam inspecturisguod fratribus militie templi in subsidium terre sancte iherosolimitane contuli decimas millemansorum in confinio cozsterine cum consensus in epatu lubucensi cum consensus Capituli lubucensis in perpetuum possidendas tali scilicet pacto guod ipsi de singulis mansis annuatim ecclesie nostre duas mensuras lubucensis persolbanturam tritici alteram silignis finita libertate gue datur colonis, exceptis tamen ex hac solutione mansis gui scultetis ratione lacotionis libere debentur, pro remedio animarcum mei bidelicet et predecessorum atgue successorum meorum et comanonicorum. Et ne guis, scripto presenti et sigillis, meo scilicet et Capituli roborari dignum duxi. 
Dat. Anno gratie M 0. CC0. XXX0. II0. 
Indict. Existentibus. Andrea Decano. Dribizlab preposito. Boruto Scolastica. Ratzab et Molberammo Canonicis

Ja, Laurencjusz (Wawrzyniec), ze miłowania Bożego Biskup lubuski oznajmiam czytającym obecną stronicę, obecnie i w przyszłości, że braciom Świątyni Jerozolimskiej Ziemi Świętej jako pomoc dałem 1000 łanów w granicy Kostrzyna, nad rzeką Myśla w granicach diecezji lubuskiej, za zgodą Kapituły Lubuskiej na zawsze na wieczne posiadanie, takim mianowicie układem, że sami z poszczególnych miejscowości rocznie kościołowi naszemu dwie miary lubuskie mają dać pszenicy, drugą zaś miarę z najlepszej mąki pszennej, po otrzymaniu wolności należy dać przybyszom, z wyjątkiem jednak, po rozwiązaniu z mieszkańcami, którzy z racji ulokowanego wójtostwa powinni otrzymać wolność dla zbawienia duszy mojej i moich poprzedników i następców, i przyjaciół. I obecnym napisałem i pieczęcią moją i kapituły, co uznałem za właściwe. 
1232 
Następują podpisy... 

Tłumaczenie Ks. kan Benedykt Pacyga