Kim był Roland Garros
ROLAND GARROS urodził się 6 października 1882 roku w Saint Denis (w kolonii francuskiej w Afryce). Gdy miał 13 lat został wysłany przez rodziców do Paryża by podjął naukę w szkole średniej. Po jej ukończeniu w 1900 roku Roland podjął studia muzyczne w konserwatorium. Jako młody człowiek interesował się techniką i sportem samochodowym, oraz z rosnącym zainteresowaniem przyglądał się rozwojowi lotnictwa. Przez długi czas Garros oszczędzał pieniądze by kupić samolot. W końcu udało mu się to - kupił maszynę Santos Dumonta - Demoiselle z silnikiem o mocy 20 KM. Samolot ten zdecydował o przyszłości Rolanda. Kiedy zapoznał się on z zasadami latania, przeszedł pomyślnie egzaminy i 19 lipca 1910 roku otrzymał dyplom pilota nr 179. Po zdobyciu doświadczenia w lataniu Roland porzucił studia i wyruszył z cyrkiem lotniczym do USA, gdzie demonstrował zapierające dech w piersiach popisy na organizowanych pokazach lotniczych. Do 1911 roku Garros wrócił do Francji. W okresie przedwojennym Roland wykonał wiele rekordowych lotów i przelotów. Początkowo wykonał dwa przeloty: Paryż - Madryt i Paryż - Rzym.
4 września 1911 roku udało mu się pobić rekord wysokości na maszynie typu Bleriot w Saint Mało. Wspiął się na 3910 metrów wysokości. 5 sierpnia 1912 roku pobił ten rekord przekraczając jako pierwszy na świecie barierę 5000 metrów, a 11 grudnia 1912 roku w Tunisie na samolocie Morane-Saulnier wzniósł się na 5610 metrów. Następnego dnia po rekordowym locie, 12 grudnia przeleciał nad Morzem Śródziemnym 230 km z Tunisu do Marsala na Sycylii. Garrosowi marzyły się dalekie przeloty. Pierwszym z nich w jego planach był przelot z Francji do Afryki Północnej nad Morzem Śródziemnym. Swój plan zrealizował 23 września 1913 roku. Wystartował z Saint Raphael we Francji i przeleciał w najszerszym miejscu Morze Śródziemne. Wylądował w Bizercie w Tunisie po przebyciu 750 km w czasie 7 godzin i 53 minut. Na około miesiąc przed rozpoczęciem wojny Garros przedstawił w Ministerstwie Wojny projekt synchronizacji karabinu maszynowego z ruchem śmigła samolotu, jednakże nikt się wówczas tym nie zainteresował. Kiedy w 1914 roku wybuchła wojna Roland Garros zgłosił się na ochotnika do lotnictwa. Został przydzielony do Eskadry MS26 stacjonującej na lotnisku Le Bourget. Już 1 kwietnia 1915 roku lecąc z obserwatorem R. de Bernis na Morane- Saulnier L zestrzelił niemieckiego Albatrosa CI przy pomocy ciekawego uzbrojenia. Był nim karabin Hotchkiss strzelający przez krąg śmigła bez synchronizatora. Łopaty śmigła było zbrojone w miejscach, które były narażone na trafienia. Były to tzw. deflektory opatentowane przez Saulniera, a udoskonalone przez Garrosa. Roland zwężył łopaty śmigła w miejscu zbrojenia, a deflektorom nadał stożkowy kształt. Co prawda co czwarty pocisk trafiał w zbrojenie, a samolot tracił 20 km/h prędkości, ale 75% skuteczność ostrzału była wystarczająca jak na owe czasy. To właśnie Garros był inicjatorem i zwolennikiem unieruchamiania karabinu i celowania całym samolotem. Pomysł ten wykorzystywany jest do dziś.
15 i 18 kwietnia 1915 roku Roland zestrzelił już na jednoosobowym Morane- Saulnier N kolejno swego drugiego i trzeciego przeciwnika. Jednakże kilka tygodni po tych sukcesach przerwa w pracy silnika jego samolotu zmusiła go do lądowania po nieprzyjacielskiej stronie frontu. Roland próbował spalić samolot, ale metalowe deflektory nie uległy zniszczeniu i wynalazek się wydał. Przez przeszło dwa lata Garros był w niewoli. (Pan Józef Piątkowski dopisał do tego zdania ciąg dalszy i wyjaśnił, gdzie i w jakim miejscu Europy Roland Garros przebywał w więzieniu - tu właśnie pada nazwa Kostrzyn). Dopiero 16 kwietnia 1918 roku udało mu się zbiec i wrócić do swojej jednostki, która w tym czasie wyposażona już była w SPADy XIII z dwoma zsynchronizowanymi karabinami maszynowymi...
5 października 1918 roku Roland Garros zginął w rejonie Vouziers w walce z kilkoma maszynami nieprzyjaciela. Ogółem miał trzy potwierdzone zwycięstwa i podobno trzy kolejne, których mu nie uznano. Garros był wielokrotnie odznaczany. M. in. otrzymał Oficerski Order Legii Honorowej.
Z całą pewnością fakt pobytu R. Garrosa, w przyszłości, zostanie wykorzystany do promocji naszego miasta.
Źródła:
Tadeusz Malinowski: „Lotnicy Świata", Warszawa, 1985 r.
Wiesław Bączkowski: „Samoloty I Wojny Światowej", Warszawa 2000 r.