Historia Kostrzyna
Spis treści
Wielkie zmiany miastu przyniósł rok 1535. Kostrzyn stał się rezydencją margrabiego Jana von Hohenzollern.
Wybór Kostrzyna, leżącego u ujścia Warty do Odry, zapewniał margrabiemu skuteczną kontrolę szlaków rzecznych. Wiadomo też było, że Kostrzyn otoczony z dwóch stron wodami wielkich rzek, a od północy i wschodu trzęsawiskami i bagnami posiadał znakomite położenie obronne.
Lata rządów margrabiego Jana (1535 - 1571) były okresem przełomowym w dziejach miasta. W Kostrzynie zaczęły działać rozmaite urzędy, kancelarie, sądy, których tu wcześniej nie było. Margrabia, noszący w historiografii przydomek Kostrzyńskiego, założył w mieście instytucje rządowe najwyższego szczebla, obejmujące m.in. sprawy wymiaru sprawiedliwości, stosunków lennych, wojskowości, poboru podatków.
W 1536 roku Kostrzyn stał się stolicą Nowej Marchii. Za panowania margrabiego Jana wzniesiono zamek. Szeroko zakrojone prace budowlane rozpoczęły się 1535 roku. Ich kosztami obarczono całą Nową Marchię. Po dwóch latach budowa zamku została zakończona. Jan z Kostrzyna zlecił również wybudowanie tutaj jednej z najnowocześniejszych najpotężniejszych twierdz tamtych czasów. Budowa fortyfikacji trwała od 1537 do 1568 roku.
Autorem projektu i twórcą kostrzyńskiej twierdzy był włoski inżynier Francesco Chiaramella z Gandino. Jego dzieło ukończył inny inżynier z Włoch - hrabia Roch Guerrini-Linari, budowniczy fortyfikacji Drezna.