Szlaki turystyczne Kostrzyna i okolic

Szlaki turystyczne Kostrzyna i okolic

• Dla miłośników ptactwa wodno - błotnego
-Ścieżki edukacyjne Parku Narodowego "Ujście Warty" - Przyrodniczy Ogród Zmysłów; - Ścieżka przyrodnicza "Mokradła"; - ścieżka "Ptasim szlakiem"; - ścieżka rowerowa "Na dwóch kółkach przez Polder Północny". Mapy ścieżek:

Link

• Dla miłośników muraw kserotermicznych
-Ścieżka "Na murawy" w Owczarach 

Link

• Dla miłośników naturalnych rzeźb kamiennych
-Kamienny Szlak 

Link

• Dla rowerzystów
Rowerowy szlak zakonów rycerskich na Ziemi Lubuskiej(nieznakowana, polsko - niemiecka trasa turystyczna o długości 173 km przebiega przez Lietzen,Chwarszczany, Słońsk, Sulęcin; -Rowerowy szlak królewski (trasa o długości 50 km z Kostrzyna nad Odrą przez Witnicę do Gorzowie Wlkp.) -Międzynarodowy szlak rowerowy R1, wiodący od Lubniewic przez Sulęcin, Czarnów do Kostrzyna i dalej do Niemiec. -Rowerowy "Polsko-niemiecki szlak przyjaźni" wiodący wzdłuż Odry przez Kostrzyn do Szczecina
• Szlak pieszy (czerwony) im. St. Czarnieckiego Kostrzyn - Gorzów - Drawieński Park Narodowy i dalej do Szczecina

Śladami Zakonów Rycerskich wokół Kostrzyna

Ziemia Kostrzyńska terytorialnie i historycznie związana była w okresie średniowiecza z zakonami rycerskimi templariuszy i joannitów. Dlatego bogactwem historycznym okolic Kostrzyna są unikalne średniowieczne budowle sakralne, gospodarcze i militarne związane z tymi zakonami. Szczególną wartość mają obiekty w Słońsku, Chwarszczanach, Dargomyślu i Cychrach.

Pierwszym z zakonów, który się pojawił na Ziemi Kostrzyńskiej był zakon templariuszy. Powstał on w 1119 roku by bronić Ziemi świętej i pielgrzymów przed muzułmanami. Pierwotnie - "ubodzy rycerze Chrystusa" - z czasem dzięki licznym darom i nadaniom ziemskim stali się oni potęgą finansową średniowiecznej Europy. Na Ziemi Lubuskiej pojawili się templariusze z inicjatywy księcia piastowskiego Henryka Brodatego już w 1229 roku. Kolejne nadania ziemskie i przywileje dokonane przez księcia wielkopolskiego Władysława Odonica w 1232, księcia pomorskiego Barnima I w 1234 , komesa Włosta w 1241 sprawiły, że zakon stał się znaczącym czynnikiem gospodarczym i politycznym tego regionu. Po przekazaniu Ziemi Lubuskiej (a wraz z nią Ziemi Kostrzyńskiej) przez księcia Bolesława Łysego margrabiom brandenburskim wybucha konflikt pomiędzy margrabiami Johanem I i Ottonem III a templariuszami. Zakończony zostaje on ugodą w 1261 roku i przekazaniem posiadłości templariuszy leżących przy szlaku handlowym wzdłuż Warty Kostrzyn - Gorzów margrabiom. Tytułem rekompensaty zakon otrzymał wówczas wsie Kaleńsko i Szumiłowo nad Odrą. W końcowych latach XIII wieku templariuszy oskarża o herezję król Francji Filip Piękny i wytacza im proces zakończony rozwiązaniem zakonu, konfiskatą dóbr i śmiercią na stosie wielu z braci. Posiadłości upadłego zakonu na Ziemi Lubuskiej przejmuje decyzją papieska w 1313 roku zakon joannitów.