Park Narodowy UJŚCIE WARTY

Park Narodowy „Ujście Warty”, utworzony 1 lipca 2001r. położony jest w obrębie pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, w pobliżu ujścia Warty do Odry. Park powstał w miejsce istniejącego od 1977 r. rezerwatu przyrody Słońsk oraz części Parku Krajobrazowego Ujście Warty.

Na krajobraz Parku składają się  głównie  otwarte  siedliska  łąkowe,  poprzecinane  gęstą  siecią   kanałów  i starorzeczy oraz zarośla wierzbowe. Przez środek Parku przepływa rzeka Warta, dzieląc go na część północną – tzw. Polder Północny oraz południową – położoną w obrębie Kostrzyńskiego Zbiornika Retencyjnego. 

Park Narodowy „Ujście Warty” to jeden z najcenniejszych pod względem ornitologicznym obszarów w kraju. Unikalne tereny podmokłe, rozległe łąki i pastwiska są jedną z najważniejszych w Polsce ostoi ptaków wodnych  i  błotnych.  Na obszarze  Parku  stwierdzono  248  gatunków  ptaków,  z czego stwierdzono lęgi 160 gatunków. Aż 26 gatunków ptaków występujących na terenie Parku należy do rzadkich lub zagrożonych wyginięciem w świetle międzynarodowej klasyfikacji BirdLife International, jak np. derkacz, wodniczka, rycyk, żuraw, bąk i bielik. Corocznie gnieżdżą się na tym terenie 4 gatunki perkozów, 7-8 gatunków kaczek, 5 gatunków chruścieli, 7-8 gatunków mew i rybitw, 8-9 gatunków  ptaków  siewkowych. Dla  wielu  z nich   jest  to  jedno  z  ważniejszych miejsc  lęgowych w Polsce. Obszar Parku odgrywa ważną rolę dla ptaków także poza sezonem lęgowym. W miesiącach letnich bardzo licznie pierzą się na tym terenie ptaki wodne: kaczki (np. krzyżówka, cyraneczka), gęgawy, łabędzie nieme i łyski. Podczas wędrówek zatrzymują  się  tutaj   olbrzymie   ilości   ptaków.   Późną   jesienią   Park   staje   się  królestwem  arktycznych gęsi (zbożowych  i białoczelnych), których koncentracje w tym okresie mogą dochodzić nawet do 200 tys. osobników. Obszar ten jest także ważnym zimowiskiem dla ptaków, przykładowo dla łabędzi krzykliwych i niemych, kaczek, gęsi i bielików.

Ze względu na szczególne znaczenie tego terenu, zwłaszcza dla ptaków wodnych i błotnych, obszar ten, jeszcze jako rezerwat Słońsk, został w 1984 r. objęty konwencją Ramsar, której celem jest ochrona terenów podmokłych, ważnych jako siedlisko życiowe ptaków.